ในสถานการณ์ที่ทีมฟุตบอลของเราเป็นฝ่ายรับ แน่นอนครับ ลูกฟุตบอลต้องอยู่ในเท้าของผู้เล่นคนใดคนหนึ่งของทีมตรงข้าม การแย่งการครอบครองบอล การเข้าบอล การดัก การตัด ฯลฯ คือ การทำให้ผู้เล่นคนใดคนหนึ่งของทีมเราเป็นผู้ครองบอล นั่นหมายถึง จุดเริ่มต้นแห่งเกมรุกได้เกิดขึ้นแล้ว
ในกรณีที่ลูกฟุตบอลอยู่ที่เท้าของผู้เล่นฝั่งตรงข้าม เขากำลังเลี้ยงบอล มายังพื้นที่รับผิดชอบของคุณ ถูกต้องครับ.. คุณต้องใช้ความสามารถด้านเกมรับ ในการแย่งบอลจากเท้าเขา แต่หัวข้อนี้ บอกว่าการวิ่งเข้าไปแย่งบอล แต่ไม่ต้องการบอล มีหลายๆท่านกำลังคิอว่า "บ้ารึเปล่า.. ถ้าวิ่งเข้าไปก็ต้องได้บอลสิ" นั่นเป็นความคิดที่ถูกต้องครับ แต่ในบางสถานการณ์ การวิ่งเข้าไปของเรา โอกาสตัดบอลจากคู่ต่อสู้ได้มันน้อยมาก
ช่วงเวลาที่เสียเปรียบ ในจังหวะที่คุณกำลังวิ่งไปด้วยความเร็ว โดยคาดหวังว่า จะปั๊มบอลแย่งบอลจากเท้าเขาให้ได้... หากย้อนกลับไปในหลายๆครั้ง ที่เราเคยตัดสินใจแบบนี้ เป็นอย่างไรกันบ้างครับ ถูกเลี้ยงหลบ เสียฟาวล์ เข้าบอลพรวดพราด บาดเจ็บ ลื่นล้ม ถูกเลี้ยงบอลกินตัวฯ ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น.. ก็เพราะว่า " ลูกฟุตบอลอยู่ใกล้เท้าของผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามที่มีบอลไงละครับ " สถานการณ์ที่เราต้องระมัดระวังที่สุด ในช่วงของการวิ่งเข้าไปหาคนที่มีบอลคือ " สถานการณ์ที่ลูกฟุตบอล อยู่ใกล้เท้าคู่ต่อสู้ "
เมื่อลูกฟุตบอลอยู่ใกล้เท้าเรา เราสามารถเล่นเร็วได้ และทันทีด้วย เช่น การล็อคหลบ การจ่ายบอล การยิงประตู การบังบอล ฯลฯ ทุกอย่างทำได้ทันที แตกต่างจากกรณีที่ลูกฟุตบอลอยู่ห่างเท้า เราจะทำสิ่งที่กล่าวมาในทันทีไม่ได้ เพราะช่วงเวลาในการวิ่งเข้าหาบอล จะมีช่วงระยะเวลาหนึ่งที่คุณไม่สามารถ คอนโทรลบอลได้ ผู้เล่นในเกมรับจึงเลือก ช่วงเวลาที่ลูกฟุตบอลอยู่ห่างเท้าคุณ ตัดสินใจเข้าบอล เพราะโอกาสมันย่อมมีมากกว่า ลูกฟุตบอลที่อยู่ใกล้เท้า
วิดีโอด้านล่างนี้ เป็นตัวอย่างแบบเบสิค ของการสร้างหลุมพรางในเกมรับ ด้วยการให้ผู้เล่นคนที่ใกล้บอลที่สุด วิ่งเข้าไปไล่บอล แล้วให้ผู้เล่นคนที่สอง "อ่านตัดบอล" ครับ
แสดงความคิดเห็น
