ในช่วงวัยเด็ก(อีกแล้ว) ตำแหน่งผู้รักษาประตูมักถูกยัดเยียดให้กับผู้เล่นที่ค่อนข้างไร้ความสามารถ หรือเล่นบอลไม่เป็น แทบจะไม่มีเด็กน้อยคนใดเลยที่อยากเป็นผู้รักษาประตู เพราะใครๆ ก็อยากเป็นผู้เล่นมากกว่า โดยเฉพาะตำแหน่งกองหน้า กับปีกซ้าย ปีกขวา... เพราะว่าอยากทำประตูนั่นเองครับ
ผมก็เป็นคนหนึ่งในตอนเด็กๆ ที่เล่นบอลได้อ่อนกว่าเพื่อนๆ จำได้ว่าในชั้นประถมศึกษาปีที่ 1 ได้รับมอบหมายจากครูสอนพละ ให้ยืนเป็นนายทวารเฝ้าประตูขนาดประมาณ โกล์ 7 คน
ความทรงจำที่เป็นฝันร้ายมาจนถึงทุกวันนี้คือ ในวันนั้นเป็นเวลาที่ฝนตกปรอยๆ เป็นจังหวะที่เพื่อนร่วมทีมสกัดไปโดนกองหน้าฝ่ายตรงข้าม แล้วลูกกลิ้งมาช้าๆ มาทางผม แต่ทว่า ลูกฟุตบอลลูกใหญ่ๆ สามารถลอดรูดากส์ผมไปได้ยากงดงามหมดจด... ส่งผลให้ทีมโรงเรียนอนุบาลไม่ประสงค์ออกนาม(เนื่องจากกลัวเสียชื่อเสียงทางโรงเรียน 555 ) พ่ายแพ้ทีมโรงเรียนคู่อริไป 2-1 จบเกมการแข่งขัน ผมโดนครูพละคนนั้น ชื่อเล่นว่าครูมิตร ดุด่าเป็นการใหญ่ เลยต้องเดินกลับไปหาแม่ซึ่งทำงานอยู่โรงพยาบาลใกล้ๆ ด้วยน้ำตานองหน้า และเกลียดการเล่นในตำแหน่งผู้รักษาประตูนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา
แต่ถึงกระนั้น ตอนโตขึ้นมาซักอายุ 20 เศษๆ ผมกลับได้รับมอบหมายให้เล่นตำแหน่งผู้รักษาประตู ด้วยความที่ค่อนข้างสูงกว่า เพื่อนร่วมทีม แต่เริ่มทำผลงานได้ดีเรื่อยๆ จนเป็นที่ไว้วางใจจากเพื่อนๆ ตลอดกาล...เฮ้อ
" ไปเล่นบอลที่ไหน อย่าแสดงความสามารถทางด้านการเป็นประตูให้มากนัก ไม่ว่าคุณจะเล่นตำแหน่งอื่นดีเพียงใด สุดท้ายคุณก็จะได้กลับมาเฝ้าเสา " เป็นเรื่องแปลกแต่จริงในการเล่นฟุตบอลบ้านเรา
ประวัติวิคตอร์ บัลเดส
ในตอนนี้ ก็จะนำเรื่องราวของเด็กชายคนหนึ่ง ซึ่งเกลียดการเล่นในตำแหน่งนายทวารเป็นอย่างมาก แต่ท้ายที่สุดตำแหน่งผู้รักษาประตู ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเขาอย่างแท้จริง และ ได้สร้างความสำเร็จให้เขาอย่างงดงาม โดยไม่น่าเชื่อว่า ปัจจุบัน เขาคือผู้รักษาประตูระดับโลกของยอดทีมเจ้าบุญทุ่ม บาร์เซโลน่า นั้นก็คือ วิคตอร์ บัลเดส นั่นเองครับ
ช่วงเวลาที่น่าเบื่อหน่ายของวิคตอร์ บัลเดส เกิดขึ้นตั้งแต่เขาอายุ 8 ขวบ โดยต้องฝึกซ้อมในตำแหน่งผู้รักษาประตูในทุกๆ วันหยุดสุดสัปดาห์ แต่ความรู้สึกที่แท้จริงคือ การต้องทนทุกข์ทรมาณกับการเล่นในตำแหน่งนี้ เรื่อยมา คงเป็นเพราะว่า เจ้าหนูบัลเดส มีความต้องการที่จะเล่นในตำแหน่งอื่นมากกว่า
เจ้าหนูวิคตอร์ บัลเดส กับความวิตกกังวล ในการเล่นตำแหน่งผู้รักษาประตู
เพราะในตอนนั้น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า การฝึกซ้อมรูปแบบต่างๆ ของผู้รักษาประตู ต้องฝึกซ้อมไปเพื่ออะไร โดยที่เขาไม่เข้าใจความหมายและจุดประสงค์ของการฝึกซ้อมดังกล่าวเลยในวัยเยาว์
อีกสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขากังวลตลอดเวลาคือ ในเกมถัดๆไปในแต่ละสุดสัปดาห์ เขาต้องเจอกับสิ่งใดบ้าง นอกเหนือจากการป้องกันประตู และการเสียประตู การแข่งขัน 90 นาทีของเขาเต็มไปด้วยสิ่งที่เครียดและน่ากลัว แต่สำหรับเพื่อนร่วมทีมคนอื่น กลับเป็นสิ่งที่สนุกสนาน ดึงดูด สังเกตจากรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะที่เกิดขึ้นตลอดเวลา
( เป็นไงบ้างครับ สำหรับการแปลภาษาอังกฤษแบบงูๆ ปลาๆ ของผม )
แต่สิ่งที่วิคตอร์ บัลเดส ได้รับการฝึกซ้อมตั้งแต่เยาว์วัย ในตำแหน่ง ผู้รักษาประตูแบบเข้มข้น ตั้งแต่อายุ 8 ขวบ จากสิ่งที่เขาเครียดและวิตกตลอดเวลา ว่าวันนี้จะป้องกันลูกฟุตบอลได้ไหม จะเสียประตูไหม กลับผลิดอก ออกผล ชนิดเหนือความคาดหมาย แม้ว่าไม่ชอบ แต่ได้รับการฝึกซ้อมอย่างถูกต้อง
แต่ถ้าพวกเราชอบในการเป็นผู้รักษาประตูหล่ะ มันจะขนาดไหนครับ...
คลิปวิดีโอวิคตอร์ บัลเดส
แสดงความคิดเห็น