การขึ้นโหม่งของกองหลัง การป้องกันลูกเตะไกลเกินครึ่งสนามจากผู้รักษาประตู

คลิกเพื่อแสดงความคิดเห็น

การขึ้นโหม่งของกองหลัง

การป้องกันลูกเตะไกลเกินครึ่งสนามจากผู้รักษาประตู

ภาพของผู้รักษาประตูรูปร่างสูงใหญ่ ราวกับนักเตะที่อิมพอร์ตมาจากยุโรป ด้วยความสูงเกือบๆ 190 เซนติเมตร ที่กำลังยืนสูงตระหง่านกว่านักฟุตบอลคนอื่น ที่อยู่ในอุโมงค์ใต้อัฒจรรย์ฝั่งทิศใต้ ซึ่งเป็นจุดปล่อยตัวของนักฟุตบอลทั้งสองทีม  เป็นเหตุการณ์ที่ผมจดจำได้ดี  โดยความรู้สึกตอนนั้น คิดในใจว่า "..โอ้โห ไอ้โกล์ทีมจากเมืองปากน้ำโพ(นครสวรรค์) คนนี้ มันทำไมสูงจังวะ...." ผมแอบชำเลืองมอง นายทวารร่างสูงชะลูด หน่วยก้านคล้ายคลึงกับ เอ็ดวิน ฟานเดอร์ ซาร์ ผู้รักษาประตูทีมชาติฮอลแลนด์ การแข่งขันฟุตบอลในระดับภูมิภาค เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว ระหว่างทีมจังหวัดกำแพงเพชร กับทีมจังหวัดนครสวรรค์ ผู้เล่นทั้งสองทีม ยืนเป็นแถวตอนลึก ขนานกัน เป็นช่วงที่ ผู้ตัดสิน กำลังเดินตรวจสอบเอกสาร ความพร้อมเครื่องแต่งกายของนักฟุตบอล ท่ามกลางบรรยากาศที่ตื่นเต้น กดดัน เพราะในวันนั้น ผมคือผู้เล่นของจังหวัดกำแพงเพชร (เจ้าบ้าน)   .. ด้านบนของอัฒจรรย์ ก็เต็มไปด้วยเสียงอื้ออึง ของเหล่าบรรดากองเชียร์เมืองกล้วยไข่ ที่ต้อนรับการมาเยือนของ ทีมจากจังหวัดนครสวรรค์ 

..นักฟุตบอลทั้งสองทีมปรบมือ ส่งเสียงโหวกเหวกโวยวาย เหมือนเป็นการเรียกพลัง และกระตุ้นตัวเอง ผู้ตัดสิน 3 คน เดินนำหน้า เสียงเพลง ฟีฟ่า แฟร์เพลย์ เปิดดังกระหึ่ม ..เป็นสุดยอดความรู้สึกแห่งความตื่นเต้น บวกกับเสียงปรบมือต้อนรับนักฟุตบอลทั้งสองทีมลงสู่สนาม....

....สนามฟุตบอลเขียวขจีสวยงามได้มาตรฐาน มันช่างขัดแย้งกับ ความรู้สึกร้อนชนิดเผาไหม้ ในเวลาประมาณ 13.00 น. คือเวลาที่ลูกฟุตบอลจะต้องถูกเขี่ย เพื่อเริ่มเกมการแข่งขัน...

...ความร้อนระอุจากแสงแดดในช่วงบ่าย มันคือส่วนหนึ่งที่ทำให้ เม็ดเหงื่อก้อนเป้งๆ ไหลโทรมกาย ทั้งๆที่ยังไม่เริ่มเกม และมันคือ ตัวชี้วัดสำคัญ ที่พิสูจน์ได้ว่า ทีมไหนมีการทำการบ้าน เตรียมความพร้อมมามากกว่ากัน..

...ปรี๊ดดดดดด... เสียงนกหวีดเริ่มเกมการแข่งขัน.. 

ช่วง 5 นาที แรก คือช่วงเวลาที่ทั้งสองทีมต้องระแวดระวัง กันพอสมควร เพราะเป็นทีมฟุตบอลที่นักฟุตบอลไม่รู้จักหน้าคร่าตากันมาก่อน ถ้าเป็นมวย ยกแรกก็ต้องดูเชิง ดูการออกอาวุธกันหน่อย ทางนครสวรรค์ ก็จะยังไม่รีบร้อนอะไรมาก อาจเนื่องมาจากแดดที่ร้อนเปรี้ยง อุณหภูมิมากกว่า 40 องศาแน่นอน ซึ่งกุนซือทั้งสองทีมคิดเหมือนกันคือ หากให้นักฟุตบอลโหมใช้แรงโดยไม่จำเป็น โอกาสเพลี้ยงพล้ำ ของทีมก็เป็นไปได้มาก

ทีมกำแพงเพชร ใช้ระบบกองหลัง 5 คน โดยผมเล่นในตำแหน่ง stopper  ซึ่งโค้ชได้วางแผนเกมรับรัดกุม โดยมีเพื่อนอีกคน เป็นสต๊อปเปอร์คู่กัน  โดยมีรุ่นพี่อีกคนที่เป็นกองหลังมากประสบการณ์ เป็นตัวสุดท้ายคอยอ่านดักทางบอล หรืออ่านกิน .. หรือคิดง่ายๆ ว่า ผมกับเพื่อนอีกคน ที่เล่นในรูปแบบของ สต๊อปคู่ เป็นมดงาน ใช้พละกำลัง เข้ากระแทก เข้าบอล โดยมีเซนเตอร์ฮาร์ฟรุ่นเก๋า เป็นคนคอนโทรลการเล่นอยู่เบื้องหลัง

...แล้วเจ้าผู้รักษาประตู ร่างโย่ง 190 เซนติเมตร สร้างปัญหาให้ผมยังไง..?

การเล่นในระบบ 5-4-1

กองหลัง แบ่งออกเป็น แบ๊กซ้าย แบ๊คขวา โค้ชเขาเลือกคนที่มีทักษะ มีความเร็วความคล่อง วิ่งขึ้นลงยาวๆ เล่นรับพอได้ แต่เล่นเกมรุกริมเส้นได้ดี.. สต๊อปเปอร์ คือผม กับเพื่อน ทำหน้าที่ในการประกบ การชน การตัดบอลจังหวะแรก ก่อนที่บอลจะถึง เซนเตอร์ฮาร์ฟตัวกลางอีกคน ซึ่งพี่แกมีความยอดเยี่ยมเรื่อง การยืนตำแหน่ง การอ่านทางบอล สต๊อปเปอร์ทำงานหนักๆ เซนเตอร์ก็จะเล่นสบายขึ้น

กองกลาง ยืนลักษณะ dimond ก็คือ  กองกลาง 4 ตัว ไม่มุ้งเน้นการโจมตีพื้นที่ริมเส้น .. เพราะแผนนี้ วิงแบ๊กซ้ายและขวา จะคอยวิ่งชักรอก ขึ้นลงทั้งเกมอยู่แล้ว  4 ตัว ยืนใกล้กันมากขึ้น เพื่อประสิทธิภาพของการเล่นฟุตบอลแบบ กลุ่ม หรือแบบ group เวลาทำเกม กองกลาง 4 คน จะอยู่ใกล้กัน เพื่อประโยชน์ในเรื่องการเอาชนะคู่ต่อสู่ด้วยการต่อบอล 

กองหน้า 1 คน ผู้เดียวดาย .. ในฟุตบอลระดับไม่สูงมาก โค้ชของผม ได้ใช้กองหน้าเพียงแค่ตัวเดียว เป็นคนที่มีความไว วิ่งตัดไลน์ตัดช่องได้ดี ที่สำคัญ เจ้าหมอนี่พักบอลเก่งมาก เรียกฟาวล์ได้หลายๆจังหวะ

................

ปัญหาในเรื่องเกมรับผมไม่ค่อยเกิดเท่าไหร่ ในช่วงแรก ด้วยการที่โค้ชผมวางตัวรับ ไว้ถึง 5 ตัว สร้างความอึดอัดให้ทีมนครสวรรค์พอสมควร...

.. เหตุการณ์ที่น่าจดจำ ที่เข้าเรื่องของการโหม่งตามหัวข้อข้างต้น  " การป้องกันลูกเตะไกลของผู้รักษาประตู "

เป็นจังหวะที่ บอลออกหลัง... ผู้รักษาประตูร่างโย่ง มีโอกาสสัมผัสบอลครั้งแรก วางบอลไว้บริเวณเขตผู้รักษาประตู ก้าวถอยหลังไปประมาณ 7-8 ก้าว วิ่งด้วยจังหวะช้าๆ เนิบๆ เข้าหาบอล  แต่จังหวะหวดลูกฟุตบอล ขาของเขา ไวมากๆ ลูกฟุตบอลพุ่งลอยโด่งมาทางบริเวณพื้นที่รับผิดชอบของผม และผมกำลังอ่านน้ำหนักของบอลที่ลอยโด่งมา ... 

... จุดตกของลูกฟุตบอล ที่ผู้รักษาประตูโดยทั่วไปเตะ มันจะเลยเส้นกึ่งกลางสนามมาไม่มาก ผมจึงยืนตำแหน่งบริเวณที่ห่างจากเส้นกึ่งกลางสนาม หรือประมาณส่วนโค้งของเส้นวงกลมกลางสนาม... ผมคิดในใจ บอลคงตกแถวนี้ ต้องเทคตัวขึ้นโหม่งก่อนผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามที่กำลังวิ่งเข้ามา...

...แต่คิดผิดถนัด ลูกฟุตบอลลอยข้ามหัวผมไปอีกหลายเมตร บอลพุ่งไปตกเกือบๆ หัวกะโหลก... เฮ้ย!!!

...เตะไกลเว่อร์....

...ความไกลของจุดตกของลูกฟุตบอลที่ไกล ระยะประมาณเกือบๆ 3 ส่วน 4 ของ สนามฟุตบอล ( สนามฟุตบอลมาตรฐาน 11 คน ) สร้างปัญหาอย่างมากมายให้กับ ผมและผองเพื่อน

...ลูกจับเตะ หรือเตะโด่ง นี่ไม่ต้องพูดถึง .. เป็นลูกที่ไกลกว่า วางเตะแน่นอน.. ขึ้นโหม่งที ผมอย่างกับคนโหม่งบอลไม่เป็น ตอนแรกตั้งใจจะขึ้นโหม่ง ให้บอลโดนหน้าผาก.. แต่ด้วยความไกลและความแรงของมัน ผมไม่เคยเจอ!!!  ลูกฟุตบอลที่เหมือนกับว่า ลอยสูงขึ้นไปเหนือก้อนเมฆ ลงมาด้วยความเร่ง ของแรงดึงดูด กระแทกอย่างรุนแรง ที่กลางกระบาลของผม...จนจำบ้านเลขที่ไม่ได้ไปชั่วขณะ ...ฮ่าๆๆ

..... เกมนั้น ทีมพ่ายแพ้ให้กับนครสวรรค์ 4-0  ความพ่ายแพ้ไม่ใช่สาระสำคัญเท่าไหร่ เพราะเรารู้ตั้งแต่แรกแล้วว่า เป็นรอง แต่สิ่งที่น่าจดจำกว่าผลการแข่งขัน คือเอ็ดวินฟานเดอร์ซาร์ นครสวรรค์คนนั้น.. ผมจึงเชื่อว่า ผู้รักษาประตูที่เตะฟุตบอลได้ไกล และแม่น  จะสร้างความได้เปรียบให้กับทีม

.....

แต่ก็ไม่ต้องกังวล เพราะผมได้ทำคลิปการยืนตำแหน่ง ให้กับทุกท่านที่เล่นหลัง เอาไว้รับมือกับผู้รักษาประตูที่เตะได้ไกลและแรงแบบนี้ .. คีย์เวิร์ดสำคัญคือ เราต้องเชคระยะเตะ โดยเฉลี่ย ของประตูคู่ต่อสู้ให้ได้ เพื่อที่การวางกำลังเกมรับจะมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น

...

จบเอาดื้อๆแบบนี้แหล่ะครับ สวัสดี

 

 



แสดงความคิดเห็น



© 2021 ball2night.com, All rights reserved   View Stats